خودرو 24 هزار دلاری از خودرو به یک ربات انسان نما تغییر شکل می‌یابد

محققان مختلف از جمله MIT در تلاش هستند تا ربات‌های تبدیل شدنی با قابلیت تغییر شکل و ظاهر طراحی کنند که قادر به انجام امور مختلف باشند. در همین راستا شرکت ژاپنی الاصل "Brave Robotics" خودروی کنترل از راه دوری را طراحی کرده که می تواند به یک ربات انسان نما تبدیل شود. این ربات انسان نما می تواند در جهات مختلف حرکت کند، با دوربین مجهز به Wi-Fi خود عکس بیاندازد و حتی با استفاده از بازوانش موشک‌های کوچک شلیک کند.

اما بخش جذاب در مورد این ربات تبدیل شونده، هدف مورد نظر سازنده آن در آینده است. «کنجی ایشیدا» 10 سال برای ساخت این ربات تبدیل شونده زمان صرف کرده است. او در سال 2002 با یک جفت پای ساده ربات شروع کرد و در حال حاضر این ربات تبدیل شونده ورژن 7.1 همان پاهای ساده 2002 است. چشم انداز او برای سال 2030، ساخت و تکمیل یک ربات تبدیل شونده و خودروی راندنی است که هوش مصنوعی خواهد داشت. مطمئناً طرفداران «ترنسفورمز» (فیلمی ساخته مایکل بی با بازی مگان فاکس در مورد همین ربات های تبدیل شونده) از شنیدن این خبر بسیار هیجان زده می شوند.

اگرچه ساخت یک اتوربات (اتومبیل – ربات) واقعی، بخاطر نیاز مبرم به برق فراوان و بدون در نظر گرفتن هزینه ها و موانع استفاده از هوش مصنوعی، کار تقریباً غیرممکنی است، اما ایشیدا بدون ترس به این کار خیال پردازانه خود ادامه می دهد.

هفته گذشته او ماشین کنترلی خود را در Maker Faire Tokyo به نمایش گذاشت.

این ربات تبدیل شونده از تجهیزاتی تشکیل شده که با چاپگرهای سه بعدی ساخته شده‌اند و از باتری‌های لیتیوم پلیمری قدرت می‌گیرد. این ربات در حالت خودرو جای 2 نفر سرنشین هم خواهد داشت. ایشیدا قرار است از این اوتوربات فقط 10 عدد بسازد و آنها را بطور سفارشی رنگ آمیزی کرده و برنامه ریزی کند. قیمت هر ربات هم 24 هزار دلار خواهد بود.

ربات ۱٫۳ میلیون دلاری

 هدایت کردن یک روبات انسان نمای غول پیکر همیشه غیر ممکن بوده و فقط آن را در تلویزیون و سینما دیده ایم. مثل یکی از این روبات ها که در فیلم آواتار وجود داشت! اما گویا حالا برای همه این فرصت پیش آمده تا بتوانند یکی از این روبات ها را داشته باشند و با آن به گشت و گذار بروند، فقط باید پولدار باشند، آنقدری که دلشان بیاید ۱٫۳ میلیون دلار پول بابت آن بپردازند.

گروهی از مهندسان زبده و دوستداران دنیا و فناوری ربات ها در ژاپن توانستند یکی از این غول های مکانیکی قابل هدایت بسازند. این گروه که سویدوباشی Suidobashi نام دارند، یک ربات کنترلی عظیم الجثه که کوراتاس Kuratas نام دارد را آفریدند. کوراتاس با قد ۳۶۵ سانتی متری و وزن ۴۵۰۰ کیلوگرمی در نمایشگاه عجایب ۲۰۱۲ توکیو به نمایش درآمد.

کوراتاس بالاتنه ای شبیه به انسان و ۴ پای حشره – گونه که چرخ دار هستند، دارد. این روبات طوری طراحی شده که یک نفر می تواند در سینه آن بنشیند و کنترل آن را به دست بگیرد. با فشار دادن یک دکمه می توان درب محفظه فرماندهی را باز کرده و سوار آن شد. وقتی که داخل نشستید، یک صفحه ال سی دی بزرگ با چند نشانگر رنگی می بینید. کوراتاس می تواند با سرعتی معادل ۶ مایل در ساعت حرکت کند.

داشتن کوراتاس برای شما ۱٫۳۵ میلیون دلار هزینه خواهد داشت. زیاد است، نه؟!

تبدیل آیفون به یک سگ کوچک و دست آموز

 این اسباب بازی که اسمارت پت Smartpet یا همان سگ هوشمند نام دارد، آیفون یا آی پاد تاچ شما را به یک سگ دوست داشتنی تبدیل می کند.

فکر نکنید که این از آن اسباب بازی ها بی جنب و جوش است! اسمارت پت می تواند حرکت کند، بنشیند و دمش را تکان دهد، عین یک سگ واقعی.

اسمارت پت در رنگ های سیاه و سفید در ژاپن با قیمتی حدود ۱۰۰ دلار عرضه شده. از ویژگی های این اسباب بازی می توان به قابلیت شناخت صدا و دستور های حرکتی و واکنش نشان دادن در زمان لمس صورت اشاره کرد. این سگ می تواند ادای ۱۰۰ حرکت کاربر را دربیاورد. اسمارت پت واقعاً یک سگ هوشمند است.

ماری که می خواهد کاشف ناشناخته های مریخ شود !!!

به گزارش سرویس علمی جام به نقل از مهر، مار رباتی دانشمندان اروپایی قرار نیست روی یک فضاپیما به مریخ برود، بلکه قرار است الهام بخش نوع جدیدی از رباتهای اکتشافی مریخ باشد.

اکسل ترانست محقق ارشد در موسسه تحقیقاتی سینتف (SINTEF) به همراه همکاران خود تحقیقاتی برای سازمان فضایی اروپا انجام داده و طی آن به بررسی این موضوع می پردازند که چگونه یک مار رباتی می تواند در سیاره سرخ به تحقیق و بررسی بپردازد.

ترانست گفت: ما این تحقیق را در ماه ژوئن سال گذشته آغاز و در دسامبر به پایان رساندیم، این تحقیق بیشتر شبیه یک گزارش مکتوب است تا یک سری آزمایشهای عملی، اما ایده های روی کاغذ می توانند ظرف چند ماه عملی شوند.

 

 

این محقق که در مرحله اول چگونگی ساخت مارهای ربات موثر را در عملیات جستجو و نجات زمینی بررسی کرده است، گفت: مارهای بیولوژیکی می توانند از صخره ها بالاروند، از حفره های کوچک داخل شوند، تصور کنید که اگر یک مار برای یافتن افرادی که در ساختمانهای فروریخته تعلیم می دید، کار چقدر ساده تر می شد.

موثر بودن مارها به تواناییهای آنها برای عبور از هرنوع مانعی مرتبط می شود و هوی چوست استاد رباتیک دانشگاه کارنیج ملون اظهار داشت: نقاط بسیاری وجود دارد که مریخ نوردهای کنونی نمی توانند به آن دست یابند. مارهای رباتی می توند به بالای تمام صخره ها سفر کرده و زیر تمام برآمدگی ها را جستجوی کند. این نوع رباتها می توانند با یافتن شکافها داخل آن شده، نمونه برداری کنند و به ما بگویند که تکامل مریخ به عنوان یک سیاره چگونه بوده است.

اما چوست که خود یک محقق مار رباتیک است، گفت: تا رسیدن به چنین مرحله ای راه طولانی باقی مانده و پیش از آن باید بر چالشهای راه غلبه کرد، ما هنوز باید بفهمیم که این رباتها در فضاهای تنگ و محدود روی زمین چه کارکردی از خود به نمایش می گذارند. جاذبه مریخ از زمین کمتر است، مریخ از زمین سرد تر است و باید دید که این شرایط چه تأثیری روی عملکرد ربات می گذارد.

مسئله ای که ترانست درباره آن اطمینان دارد این است که مار رباتی باید همراه یک ربات و یا مریخ نورد دیگر در سیاره سرخ حاضر شود و به تنهایی نمی تواند این سیاره را بررسی کند.

سازمان فضایی اروپا در نظر دارد مریخ نورد خود را در سالهای 2016 و 2018 به مریخ اعزام کند، این درحالی است که ناسا هنوز روی کنجکاوی کار می کند و در نظر دارد تا سال 2020 یک مریخ نورد دیگر به سیاره سرخ ارسال کند.

تلاش محققان انگلیسی برای ساخت نانو-ربات کاشف بیماری

استفاده از ربات ها روز به روز در زندگی ما بیشتر می شود و هر روز شاهد ابداع و اختراع نوع جدیدی از این موجودات ظاهرا جاندار توسط دانشمندان و محققان هستیم. حالا نوبت دانشمندان دانشگاه نیوکاسل انگلستان است که با همکاری بنیاد ملی علم ایالات متحده مشغول کار بر روی نوع جدیدی از ربات باشند. البته این ربات قرار نیست که شما را از خواب بیدار کرده و پس از آماده کردن صبحانه، تا محل کار همراهی تان کند. بلکه وظیفه آن، شنا کردن درون بدن شما و تجزیه و تحلیل کامل وضعیت هایی است که ممکن است منجر به بیماری شوند. حتی شاید ربات کوچولوی ما بتواند علائم بیماری را قبل از آنکه شما احساس ناخوشی کنید، به موقع تشخیص دهد. 

جالب اینجا است که تقلید انسان از طبیعت پایانی ندارد و در این مورد هم محققان می گویند که برای الگوی این پروژه، سراغ مارماهی دریایی رفته اند. زیرا این حیوان سیستم عصبی بسیار ساده ای دارد. ایده ای که دانشمندان دنبال می کنند، نسخه برداری از این سیستم در یک ربات کوچک و ریز است. یک سیستم عصبی (هرچند الکترونیکی) یکی از بخش های ضروری هر دستگاه رباتیک است. در نهایت این گروه از دانشمندان امیدوارند که بتوانند یک ابزار موقعیت یاب آنقدر کوچک تولید کنند که نتوانید آن را ببینید، اما آن دستگاه بتواند درون بدن شما جستجو کرده و نقاط مشکل ساز را پیدا کند. 

البته پزشکان امروزی از ابزارهای تکنولوژیک پیشرفته ای، همانند تصویربرداری دیجیتال و MRI برای تشخیص بیماری ها بهره می برند. اما این روش ها تنها برای کسب اطلاعات بیشتر مناسبند و معمولا نیازمند تجهیزات گرانقیمت و بزرگ هستند که محدودیت بزرگی محسوب می شود. اما ربات مورد بحث به صورت تئوری، حتی می تواند لخته های خون و محل آنها را به دقت تشخیص دهد. یا اینکه علایم شیمیایی مرتبط با بیماری های مختلف را به سرعت شناسایی کند. 

این ربات های کوچک همچنین می توانند دانش و بصیرت بی همتایی را در خصوص چگونگی کارکرد واقعی بدن انسان در اختیار پزشکان و دانشمندان قرار دهند. در حالی که این موضوع یکی از مباحث تحقیقاتی بسیار گسترده در تمام علوم است، اما هنوز سوالات بی پاسخ فراوانی در خصوص مکانیسم بدن انسان وجود دارد. و شاید این پروژه بتواند نوری برای روشن شدن حقیقت در خصوص برخی از این سوال ها باشد.

برگرفته از وب سایت نارنجی

 

عملکرد سنسور ربات ها

سنسورها اغلب برای درک اطلاعات تماسی، تنشی، مجاورتی، بینایی و صوتی به‌کار  میروند. عملکرد سنسورها بدین‌گونه است که با توجه به تغییرات فاکتوری که نسبت به آن حساس هستند، سطوح ولتاژی ناچیزی را در پاسخ ایجاد می‌کنند، که با پردازش این سیگنال‌های الکتریکی می‌توان اطلاعات دریافتی را تفسیر کرده و برای تصمیم‌گیری‌های بعدی از آن‌ها استفاده نمود. سنسورها را می‌توان از دیدگاه‌های مختلف به دسته‌های متفاوتی تقسیم کرد که در ذیل می‌آید:…

* a. سنسور محیطی: این سنسورها اطلاعات را از محیط خارج و وضعیت اشیای اطراف ربات، دریافت می‌نمایند.

* b. سنسور بازخورد: این سنسور اطلاعات وضعیت ربات، از جمله موقعیت بازوها، سرعت حرکت و شتاب آن‌ها و نیروی وارد بر درایورها را دریافت می‌نمایند.

* c. سنسور فعال: این سنسورها هم گیرنده و هم فرستنده دارند و نحوه کار آن‌ها بدین ترتیب است که سیگنالی توسط سنسور ارسال و سپس دریافت می‌شود.

* d. سنسور غیرفعال: این سنسورها فقط گیرنده دارند و سیگنال ارسال شده از سوی منبعی خارجی را آشکار می‌کنند، به‌ ‌همین دلیل ارزان‌تر، ساده‌تر و دارای کارایی کمتر هستند.

سنسورها از لحاظ فاصله‌ای که با هدف مورد نظر باید داشته باشند به سه قسمت تقسیم می‌شوند: §سنسور تماسی: این نوع سنسورها در اتصالات مختلف محرک‌ها مخصوصا در عوامل نهایی یافت می‌شوند و به دو بخش قابل تفکیک‌اند. i.سنسورهای تشخیص تماس ii. سنسورهای نیرو-فشار §

سنسورهای مجاورتی: این گروه مشابه سنسورهای تماسی هستند، اما در این مورد برای حس کردن لازم نیست حتما با شی در تماس باشد. عموما این سنسورها از نظر ساخت از نوع پیشین دشوارترند ولی سرعت و دقت بالاتری را در اختیار سیستم قرار می‌دهند. دو روش عمده در استفاده از سنسورها وجود دارد: i. حس کردن استاتیک:در این روش محرک‌ها ثابت‌اند و حرکت‌هایی که صورت می‌گیرد بدون مراجعه لحظه‌ای به سنسورها صورت می‌گیرد.به عنوان مثال در این روش ابتدا موقعیت شی تشخیص داده می‌شود و سپس حرکت به سوی آن نقطه صورت می‌گیرد. ii. حس کردن حلقه بسته:در این روش بازوهای ربات در طول حرکت با توجه به اطلاعات سنسورها کنترل می‌شوند. اغلب سنسورها در سیستم‌های بینا این‌گونه‌اند.

حال از لحاظ کاربردی با نمونه‌هایی از انواع سنسورها در ربات آشنا می‌شویم:

a. سنسورهای بدنه (Body Sensors) : این سنسورها اطلاعاتی را درباره موقعیت و مکانی که ربات در آن قرار داردفراهم می‌کنند. این اطلاعات نیز به کمک تغییر وضعیت‌هایی که در سوییچ‌ها حاصل می‌شود، به دست می‌آیند. با دریافت و پردازش اطلاعات بدست آمده ربات می‌تواند از شیب حرکت خود و این‌که به کدام سمت در حال حرکت است آگاه شود. در نهایت هم عکس‌العملی متناسب با ورودی دریافت شده از خود بروز می‌دهد.

b. سنسور جهت‌یاب مغناطیسی(Direction Magnetic Field Sensor): با بهره‌گیری از خاصیت مغناطیسی زمین و میدان مغناطیسی قوی موجود، قطب‌نمای الکترونیکی هم ساخته شده است که می‌تواند اطلاعاتی را درباره جهت‌های مغناطیسی فراهم سازد. این امکانات به یک ربات کمک می‌کند تا بتواند از جهت حرکت خود آگاه شده و برای تداوم حرکت خود در جهتی خاص تصمصم‌گیری کند.این سنسورها دارای چهار خروجی می‌باشند که هرکدام مبین یکی از جهت‌ها است. البته با استفاده از یک منطق صحیح نیز می‌توان شناخت هشت جهت مغناطیسی را امکان‌پذیر ساخت.

c. سنسورهای فشار و تماس (Touch and Pressure Sensors) : شبیه‌سازی حس لامسه انسان کاری دشوار به نظر می‌رسد. اما سنسورهای ساده‌ای وجود دارند که برای درک لمس و فشار مورد استفاده قرار می‌گیرند. از این سنسورها در جلوگیری از تصادفات و افتادن اتومبیل‌ها در دست‌اندازها استفاده می‌شود. این سنسورها در دست‌ها و بازوهای ربات‌ هم به منظورهای مختلفی استفاده می‌شوند.مثلا برای متوقف کردن حرکت ربات در هنگام برخورد عامل نهایی با یک شی. همچنین این سنسورها به ربات‌ها برای اعمال نیروی کافی برای بلند کردن جسمی از روی زمین و قرار دادن آن در جایی مناسب نیز کمک می‌کند. با توجه به این توضیحات می‌توان عملکرد آن‌ها را به چهار دسته زیر تقسیم کرد: ۱- رسیدن به هدف، ۲- جلوگیری از برخورد، ۳- تشخیص یک شی.

d. سنسورهای گرمایی (Heat Sensors): یکی از انواع سنسورهای گرمایی ترمینستورها هستند. این سنسورها المان‌های مقاومتی پسیوی هستند که مقاومتشان متناسب با دمایشان تغییر می‌کند. بسته به اینکه در اثر گرما مقاومتشان افزایش یا کاهش می‌یابد، برای آن‌ها به ترتیب ضریب حرارتی مثبت یا منفی را تعریف می‌کنند. نوع دیگری از سنسورهای گرمایی ترموکوپل‌ها هستند که آن‌ها نیز در اثر تغییر دمای محیط ولتاژ کوچکی را تولید می‌کنند. در استفاده از این سنسورها معمولا یک سر ترموکوپل را به دمای مرجع وصل کرده و سر دیگر را در نقطه‌ای که باید دمایش اندازه‌گیری شود، قرار می‌دهند.

e. سنسورهای بویایی (Smell Sensors): تا همین اواخر سنسوری که بتواند مشابه حس بویایی انسان عمل کند، وجود نداشت. آنچه که موجود بود یک‌سری سنسورهای حساس برای شناسایی گازها بود که اصولا هم برای شناسایی گازهای سمی کاربرد داشتند. ساختمان این سنسورها به این صورت است که یک المان مقاومتی پسیو که از منبع تغذیه‌ای مجزا، با ولتاژ ۵+ ولت تغذیه می‌شود، در کنار یک سنسور قرار دارد که با گرم شدن این المان حساسیت لازم برای پاسخ‌گویی سنسور به محرک‌های محیطی فراهم می‌شود. برای کالیبره کردن این دستگاه ابتدا مقدار ناچیزی از هر بو یا عطر دلخواه را به سیستم اعمال کرده و پاسخ آن را ثبت می‌کنند و پس از آن این پاسخ را به عنوان مرجعی برای قیاس در استفاده‌های بعدی به کار می‌‌برند. اصولا در ساختمان این سیستم چند سنسور، به طور همزمان عمل می‌کنند و سپس پاسخ‌های دریافتی از آن‌ها به شبکه‌ عصبی ربات منتقل شده و تحلیل و پردازش لازم روی آن صورت می‌گیرد. نکته مهم درباره کار این سنسورها در این است که آن‌ها نمی‌توانند یک بو یا عطر را به طور مطلق انداره‌ بگیرند. بلکه با اندازه‌گیری اختلاف بین آن‌ها به تشخیص بو می‌پردازند.

f. سنسورهای موقعیت مفاصل : رایج‌ترین نوع این سنسورها کدگشاها (Encoders) هستند که هم از قدرت بالای تبادل اطلاعات با کامپیوتر برخوردارند و هم اینکه ساده، دقیق، مورد اعتماد و نویز ناپذیرند. این دسته انکدرها را به دو دسته می‌توان تقسیم کرد:

i. انکدرهای مطلق: در این کدگشا ها موقعیت به کد باینری یا کد خاکستری BCD (Binary Codded Decible ) تبدیل می‌شود. این انکدرها به علت سنگینی و گران‌قیمت بودن و اینکه سیگنال‌های زیادی را برای ارسال اطلاعات نیاز دارند، کاربرد وسیعی ندارند. همانطور که می‌دانیم به‌کار گیری تعداد زیادی سیگنال درصد خطای کار را افزایش می‌دهد و این اصلا مطلوب نیست. پس از این انکدرها فقط در مواردی که مطلق بودن مکان‌ها برای ما خیلی مهم است و مشکلی هم از احاظ بار فابل تحمل ربات متوجه ما نباشد، استفاده می‌شود.

ii. انکدرهای افزاینده: این کدگشا ها دارای قطار پالس و یک پالس مرجع که برای کالیبره کردن بکار می‌رود هستند، از روی شمارش قطارهای پالس نسبت به نقطه مرجع به موقعیت مورد نظر دست می‌یابند. از روی فرکانس (عرض پالس‌ها) می‌توان به سرعت چرخش و از روی محاسبه تغییرات فرکانس در واحد زمان (تغییرات عرض پالس) به شتاب حرکت دوارنی پی برد. حتی می‌توان جهت چرخش را نیز فهمید. فرض کنید سیگنال‌های A و B و C سه سیگنالی باشند که از کدگشا بهکنترل‌کننده ارسال می‌شود. B سیگنالی است که با یک چهارم پریود تاخیر نسبت به A. از روی اختلاف فاز بین این دو می‌توان به جهت چرخش پی برد

 

ربات دروغگو

 ایا  شما می توانید به ربات ها اعتماد کنید ؟

Why you can't trust robots

A robot capable of deceit has been developed by American military researchers.

محققان موسسه تکنولوژی جورجیا نرم افزاری را برای ربات ها ابداع کرده اند که می تواند به منظور حفظ اطلاعات و جلوگیری از دست گیر شدن در میدانهای جنگ به آنها فریب دادن و دروغ گفتن بیاموزد.

به گزارش مهر، دروغگویی و فریب دادن جزء رفتارهای ناپسندی به شمار می روند که به تازگی به رباتها آموزش داده می شوند. محققان ارتش آمریکا رباتی خلق کرده اند که از توانایی فریب دادن و دروغ گفتن برخوردار است.

برنامه جدید به ربات ها این توانایی را می دهد که دروغ های دیگر ربات ها را کشف کرده و از ساده لوحی طرف مقابل برای فریب دادن وی و دروغ گفتن استفاده کند.

به گفته محققان موسسه تکنولوژی جورجیا، این ربات حتی از توانایی فریب دادن انسان به شیوه ای مشابه برخوردار است. این ابداع جدید می تواند منجر به پیشرفتهای نظامی در زمینه تولید ربات هایی شود که می توانند بمبها را خنثی کرده و مجروحان جنگی را به پناهگاه ها حمل کنند.

                        

درک ربات ها از دروغگویی و فریب دادن ، از دستگیر شدن آن ها و یا از سوخت شدن اطلاعاتی که در ربات ها ذخیره شده است، جلوگیری خواهد کرد.

با این حال برخی از متخصصان رباتیک از اینکه چنین تکنولوژی بتواند وجهه ربات ها را برای عموم مردم خدشه دار کند و یا به ساخت ربات های ناهنجار دیگری که می توانند شکار کنند منجر شود ابراز نگرانی کرده اند.

بر اساس گزارش تلگراف، در حال حاضر یکی از مشکلات صنعت رباتیک جلب اطمینان مردم است و در صورتی که ربات ها فریب دادن را بیاموزند ، این مشکل بسیار جدی تر خواهد شد.

 

ربونات ، رباتی فضانورد

ربونات2 یا همان ربات فضانورد انسان نمای ناسا، سرانجام موفق به دریافت بلیت پرواز شاتل فضایی دیسکاوری شده است و تا پایان این ماه عازم ماموریت هیجان‌انگیز خود خواهد شد؛ ماموریتی که تا همین جای کار و پیش از تحقق برنامه‌ها و نتایج آن تصور می‌شود با حضور نخستین ربات انسان نمای فضانورد در قلمروی اکتشافات فضایی، فصل تازه‌ای از ماجراجویی‌های فضایی انسان را رقم زده و نوید بخش ورود بشر به مرزهای نوینی از دستاوردهای دانش فضایی و درک جهان ماورای زمین باشد.

 

در این میان و به‌رغم اعلام آمادگی R2 برای سوار شدن بر شاتل دیسکاوری و فرستادنش به ماموریت فضایی، مسوولان مرکز فضایی جانسون ناسا می‌گویند، پاهای این فضانورد رباتیک هنوز آماده نیست و در حال انجام آزمایش‌های نهایی روی آن هستند. البته این موضوع به نظر مهندسان ناسا مشکل‌آفرین به نظر نمی‌رسد، بنابراین انتظار کاهش و رفع تنگناهای فعلی این فضانورد رباتیک می‌رود. R2 جدا از تمام محسنات و ویژگی‌های منحصر به فردش، عنوان نخستین ربات انسان‌نما برای سفر و کار کردن در فضا را یدک می‌کشد، به همین دلیل هم برای شماری از مسوولیت‌های خطیر و ویژه پای درس و مشق معلمان خبره‌ای نشسته و تحت آموزش و کارورزی‌های متعددی قرار گرفته است. در واقع این ربات متفاوت، قرار است در هیأت آچار فرانسه همه فن حریف خدمه ایستگاه فضایی ظاهر شود.

در این میان و به‌رغم اعلام آمادگی R2 برای سوار شدن بر شاتل دیسکاوری و فرستادنش به ماموریت فضایی، مسوولان مرکز فضایی جانسون ناسا می‌گویند، پاهای این فضانورد رباتیک هنوز آماده نیست و در حال انجام آزمایش‌های نهایی روی آن هستند. البته این موضوع به نظر مهندسان ناسا مشکل‌آفرین به نظر نمی‌رسد، بنابراین انتظار کاهش و رفع تنگناهای فعلی این فضانورد رباتیک می‌رود. R2 جدا از تمام محسنات و ویژگی‌های منحصر به فردش، عنوان نخستین ربات انسان‌نما برای سفر و کار کردن در فضا را یدک می‌کشد، به همین دلیل هم برای شماری از مسوولیت‌های خطیر و ویژه پای درس و مشق معلمان خبره‌ای نشسته و تحت آموزش و کارورزی‌های متعددی قرار گرفته است. در واقع این ربات متفاوت، قرار است در هیأت آچار فرانسه همه فن حریف خدمه ایستگاه فضایی ظاهر شود.

 

کارشناسان ناسا معتقدند R2 به لطف پاها و برخی امکانات و توانمندی‌های بهبود یافته‌اش، آینده روشنی دارد. در حقیقت هر چند هدف نهایی از ساخت آن، کمک به فضانوردان بوده است اما در ابتدای امر R2 باید همچون یک دانش‌آموز مدرسه‌ای پیشرفتی مرحله‌ای را از سر بگذراند؛ دلیل این پیشرفت مرحله‌ای نیز افزوده شدن مشخصه‌های جدیدی مثل پاها به آن است که انتظار می‌رود قابلیت‌های تازه‌ای را نصیب ربات کند. معلمان این ربات انسان‌نما می‌گویند، R2 برای نخستین جلسات تعلیم و کارورزی‌اش روی پایه یا سکوی ثابتی برای دروس پیش‌بینی شده در یک واحد کار جای خواهد گرفت. این واحد کار یا لوح ماموریتی مثل تخته کاری که برای فضانوردان عمل می‌کند از وجود کلیدهای سوئیچ، تکمه‌های گردان و همچنین اتصالات و رابط‌های مربوط بهره‌مند است و باوجود آن خدمه می‌توانند برای مهارت یافتن و به اصطلاح استاد شدن R2 در انجام وظایف محوله به نمونه‌سازی طبیعی کارهای روزمره و تکالیف سخت و طاقت‌فرسا بپردازند.

 

معلمان سختگیر R2 می‌گویند به محض اضافه شدن پاها، این کارآموز به انجام کارهایی همچون حرکت و جابه‌جایی در داخل ایستگاه، پاک کردن نرده‌های مخصوص دستگیره، جارو و تمیز کردن فیلترهای هوا و همچنین انجام دیگر وظایف و کارهای مربوط به خدمه ایستگاه از جمله طیف وسیعی از کارکردهای مربوط به حوزه فعالیت‌های فوق نقلیه‌ای موسوم به EVها مشغول خواهد شد.EVA در واقع به هرگونه فعالیت اجرا شده توسط یک خدمه ملبس به لباس فضایی تحت‌فشار در محیط‌های فضایی یا محیط‌های بدون تنظیمات فشاری عنوان می‌شود. در همین رابطه بد نیست بدانیم درست شبیه همان کارهایی که ما اینجا و روی زمین انجام می‌دهیم، فضانوردان ایستگاه فضایی نیز صبح روز تعطیل شنبه خود را به کار نظافت و تمیزکاری سپری می‌کنند. از فواید پا داشتن این ربات فضانورد همین بس که پاهای R2 باعث امکان استراحت بیشتر به جمع خدمه ایستگاه فضایی خواهد شد. البته این قابلیت‌ها برای ماموریت‌های فضایی بسیار مهم است، چرا که پای صحبت کارآمدتر ساختن استفاده از زمان فضانوردان در میان است و با وجود R2 دیگر لازم نیست وقت با ارزش فضانوردان برای انجام تکالیفی از این دست تلف شود. به گفته مهندسان ناسا این پاها پنجه‌های مخصوصی دارند که می‌تواند مثل دوشاخه به دیواره‌های ایستگاه فضایی وصل شود، به طوری که R2 می‌تواند عمل بالا رفتن را بدون استفاده از دست‌هایش یاد بگیرد. این کارکرد وقتی مهم‌تر جلوه می‌کند که دست‌های ربات برای حمل و نقل ملزومات و ابزار نظافت آزاد باشند البته نباید فراموش کنیم که ربات‌ها اصولا جیب ندارند تا داخلش چیزی بگذارند. با این همه، ربونات2 در هیأت یک کمک رسان فضانورد انسان‌نمای ماهر و زبردست به همه انتظارات و حرف و حدیث‌های یکساله پیرامون خود پایان داده و در قالب مأموریت STS133 ناسا همراه شاتل فضایی دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز خواهد کرد.

مهندسانی که R2 را آموزش داده و آماده انجام وظایفش کرده‌اند، معتقدند R2 قبل از آن که بتواند در حیاتی‌ترین و مهم‌ترین وظایف و کارکردهایش فارغ‌التحصیل شود، باید چیزی در حد یک مرد عنکبوتی بدون دست اما خبره و متخصص ظاهر شود؛ یعنی برای اجرای عملیاتی همچون امور مربوط به فعالیت‌های فوق نقلیه‌ای آمادگی و تخصص کافی را پیدا کند. از همین‌رو R2 در ابتدای امر برای تمرین‌ها و کار در فضاهای داخلی در نظر گرفته خواهد شد؛ چون اگر ربات دستیار فضایی ما در فضای داخلی ایستگاه مرتکب انحراف و لغزشی در انجام کارش شود، یک خدمه فضایی می‌تواند مورد را رفع و رجوع و برای امتحان و اقدام دیگری وی را پشتیبانی کند. مهندسان ناسا می‌گویند به مجرد این‌که R2 نشان داد از عهده وظیفه بالا رفتن و حرکات صعودی به خوبی برمی‌آید، یک رایانه جدید ارتقا یافته با امکانات نرم‌افزاری جانبی برای افزایش کارآیی به ایستگاه ارسال خواهد شد و خدمه ایستگاه آن را با مدلی که اکنون در قفسه سینه R2 جا خوش کرده، تعویض خواهند کرد. از طرفی تیم مستقر در زمین مشغول کار روی یک باتری برای R2 هستند، چرا که در حال حاضر این ربات انسان‌نما مجبور است با همه ویژگی‌هایش، مثل یک تستر یا نان برشته‌کن ساده و کم اهمیت آشپزخانه به پریز برق وصل شود. اعتقاد و هدف مهندسان ناسا بر این است که هر چه بیشتر بر دامنه آزادی و قدرت مانور R2 بیفزایند تا جایی که نیاز به هرگونه سیم و کابل و اتصالات بیرونی حذف شود.

با این اوصاف و پس از این همه تقویت بخشی و بهبودها، اولین دستیار فضانورد انسان نمای تاریخ، قادر به راه‌اندازی و اجرای فضاهای کاری مربوط به عملیات خروج و تعمیر و نگهداری خواهد شد. جدا از پاهای این ربات فضانورد که نقش مهمی را در به انجام رسیدن و پیشبرد تکالیف روزمره ولی حیاتی فضانوردان ایستگاه فضایی ایفا خواهد کرد، باید توجه داشت که R2 حتی چشم هم دارد. چشمان R2 در واقع 2 دوربین ویدئویی است که دید سه‌بعدی را به این خدمه رباتیک هدیه می‌کند و برای مشاهده یک موضع عملیاتی بیرونی قبل از آن که خدمه انسانی برای رفع و رجوع و انجام آن از ایستگاه مورد خارج شوند به کار می‌آید. به این ترتیب چنانچه خدمه نیازی به استفاده از ابزارآلات معین یا تنظیم دقیق امور ایستگاه پیدا کنند، می‌توانند R2 را برای ایجاد تغییرات مرتبط هدایت و اداره کنند و درست همان‌طور که خودشان مایلند کارها انجام شود، وی را به خارج از ایستگاه بفرستند. این وضعیت مثل شباهت کار یک پرستار اتاق عمل در آماده‌سازی محیط برای جراح است. با این حساب خدمه می‌توانند پس از کارهای مقدماتی R2 وارد عمل شده و بقیه کار را به سرعت انجام دهند و به این ترتیب چند کار را همزمان با هم در زمان کمتری تکمیل و به نتیجه برسانند.

 

انجام موفق ماموریت در شرایط سخت

 

ربات انسان نمای فضانورد، برای وضعیت‌های اضطراری ساخته شده است. یعنی چنانچه موقعیتی اضطراری پیش بیاید، R2 می‌تواند در نقش اولین واکنشگر ظاهر شود. مهندسان ناسا معتقدند R2 می‌تواند به سرعت برای کنترل مشکلات ایجاد شده عکس‌العمل نشان دهد و این کارایی در حالی است که فضانوردان در چنین مواقعی پیش از مبادرت به کار مخاطره‌آمیزی مثل خروج از ایستگاه فضایی، ناگزیر از پوشیدن لباس فضایی کامل و سپس ساعت‌ها قرار گرفتن در وضعیت فاقد تنظیمات فشاری حاکم بر سامانه هوابند خود هستند، اما به لطف حضور دستیار رباتیک و در حالی که فضانوردان مشغول تنظیمات فشار لازم هستند، خدمه می‌توانند مشکل را از طریق چشم‌های R2 مشاهده کنند و به تعیین رویکرد و همچنین ابزار مورد نیاز برای رفع این شکل پیش آمده بپردازند. از این گذشته و در حالی که انسان می‌تواند تنها زمان محدودی را برای ماندن در خارج ایستگاه صرف کند، اما R2 می‌تواند مادامی که ضرورت دارد برای کار در خارج ایستگاه بماند، اما این که چه محاسن و ویژگی‌های شاخص دیگری در این ربات فضانورد انسان نما پیش‌بینی و ذخیره شده باید به انتظار تحقق مأموریت قریب الوقوع دیسکاوری و شنیدن خبرهای بیشتر نشست.

با این اوصاف مسوولان ناسا می‌گویند مقدورات و توانمندی‌های افزون‌تری برای آینده متصور خواهد بود. پیش‌بینی می‌شود روزی در آینده نزدیک، R2 ملبس به سامانه‌ای نظیر جت پک‌ها شود و خودش مهیای پرواز مستقل و شخصی شود؛ با این همه انتظار همگان این است که R2 به دنبال همتای پیشین خودش R1 و البته با توانمندی‌های افزون‌تر از آن، بتواند تحولات و نتایج اثربخشی را در مسیر امور اکتشافات فضایی انسان رقم بزند و عنوان غرورآمیز دست راست و کمک‌رسان امروز خدمه فضایی و نماینده مطمئن فردای ما در دیده‌وری و کاوش فضاهای دور را عملا معنا ببخشد.

دوست داشتنی ترین رباتها

تمامی ربات‌های جهان در مسیری یکسان تکامل پیدا نمی‌کنند. در واقع همه ربات‌ها به تدریج به اندازه‌ای هوشمند نخواهند شد که توانایی ساخت یکی مثل خود را به دست آورده و به دلیل بروز خطاهای انسانی، تصمیم به از بین بردن نسل بشر بگیرند!

در جهان ربات‌های زیبا و مفیدی وجود دارند که با هدف بهبود حالات روحی انسان‌ها طراحی شده‌اند. برای مثال کیپان رباتی زرد رنگ و کوچک است که با هدف برقراری تعامل با کودکان طراحی شده و ربات ویولن نواز تویوتا نیز با هوش موسیقیایی خود برای آرام کردن بیماران طراحی و ساخته شده است.

 

 

ربات PaPeRo رباتی دوست داشتنی است که توسط شرکت ژاپنی NEC ساخته شده است. این ربات با هدف بهبود تعامل انسانها با اینترنت ساخته شده و از توانایی شناسایی سه هزار واژه و استفاده از آنها برای سخن گفتن، اعلام کردن دریافت پیام، ارائه اطلاعات جدید، شناسایی چهره‌ها، ارسال پیام‌های ویدئویی، بازی و کنترل کردن دیگر تجهیزات الکترونیک برخوردار است.

این ربات از دو دوربین به عنوان چشم، چهار میکروفن به عنوان گوش، ردیابی ماورا صوت برای ردیابی اجسام برخوردار بوده و می‌تواند محیط اطرافش را شناسایی کند. شخصیت‌های مختلفی برای ربات تعریف شده و کاربر می تواند آن را متناسب با روحیات خود تغییر دهد.

 

 

ربات Yume Neko، نام این ربات به مفهوم گربه رویایی است و از توانایی حرکت کردن، دراز کشیدن و واکنش نشان دادن نسبت به نوازش برخوردار است. این گربه رباتیک که به شکل‌نژاد گربه‌های جنگلی نروژی ساخته شده از حسگرهای متعددی در سرتاسر بدن برخوردار بوده و با کمک میکروفونی کوچک نسبت به صداها واکنش نشان می‌دهد.

ربات E.M.A، این ربات احساساتی ارتفاعی برابر 38 سانتیمتر داشته و با برخورداری از اتصالات قوی در پاهایش از توانایی‌های حرکتی بالایی برخوردار است. این ربات می‌تواند آواز بخواند، با کاربر خوش و بش کند و اجسام را جا به جا کند.

ربات AIBO، شرکت سونی این سگ رباتی را با توانایی یادگیری از محیط اطرافش ابداع کرده است. این سگ که بیشتر به سگ‌های فضایی شباهت دارد علاوه بر حیوان خانگی مجازی می‌تواند در مطالعات برنامه نویسی رایانه ای شرکت کرده تا برنامه‌های مختلف بر روی آن آزمایش شود.

ربات Tweenbots، این ربات کوچک و معصوم به منظور انجام مطالعه‌ای درباره تعامل انسان‌ها با ربات‌ها ابداع شده بود و برای نمایش دادن چهره‌ای دوستانه بر روی صورت آن لبخندی کشیده شده و ربات پرچمی کوچک را با پیام کمک کنید حمل می‌کرد.

ربات کیپان، این ربات کوچک و دوست داشتنی که به یک آدم برفی زرد رنگ شباهت دارد به منظور کمک به کودکان اوتیسمی ابداع شده و از دو دوربین به عنوان چشم، چهار موتور و یک میکروفن به عنوان بینی استفاده می‌کند و دانشمندان آن را برای مطالعه بر روی رشد اجتماعی و تعامل میان انسان و روباتها به کار می‌گیرند.

ربات TRIO، این ربات که با همکاری چند شرکت و دانشگاه مختلف ساخته شده و تا کنون در مراسم مختلف به عنوان راهنمای میهمانان و یا معرفی کنده میهمانان مورد استفاده قرار گرفته است. Trio قادر است به زبان انگلیسی صحبت کرده و با انسانها گفتگو کند.

ربات HOAP-3، محصولی از شرکت فوجیتسو که از توانایی آموختن و تعامل با محیط اطراف، نگاه کردن به حرکات انسان‌ها و شبیه‌سازی حرکات آنها به واسطه 28 مفصل حرکتی و یا به خاطر سپردن شیوه حرکت ماهیچه‌های بدن برخوردار است. از این ربات برای تحلیل میزان انطباق پذیری ربات‌ها با محیطهای انسانی استفاده می‌شود. همچنین ربات HOAP-3 از توانایی تشخیص و تحلیل کلمات برخوردار است.

 

ربات ها را بپوشید

مخترعان رباتی را ساخته اند که به شکل یک جوراب می تواند پوشیده شود و موجب تسهیل گردش خون در بدن و کاهش احتمال بیماری ترومبوز وریدی عمقی (DVT)شود. این بیماری اغلب در افراد بی حرکت و یا بستری روی تخت رخ می دهد.

تیم تحقیقاتی که در پس ساخت این ربات پوشیدنی قرار دارد، ایده مکانیزم فشاری و کششی آن را از حرکات انبساطی و انقباضی موهای مرجان ها گرفته است. DVT نوعی بیماری است که طی آن لخته های خون در رگ های پایینی پاها ایجاد شده و در صورت رسیدن لخته ها به قلب یا شش، می تواند منجر به مرگ شود. ریسک ابتلا به این بیماری در بین افرادی که روی تخت بستری قرار داشته و قادر به حرکت اندام خود نیستند، بین ۱۳ تا ۱۸ درصد است.

در این طرح رباتیک، یک جوراب پنبه ای به محرک های دارای موتور که از لاستیک های سیلیکونی نرم و کم وزن ساخته شده اند، متصل شده و پمپی با دریچه پنوماتیک، وظیفه کنترل سیستم را بر عهده دارد. پمپ مذکور قابل برنامه ریزی بوده و حرکات مفصل مچ انسان را برای تسهیل جریان یافتن خون در پا تقلید می کند. «لو فانژ»، دانشجوی دکترای دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) می گوید: «در ساخت این ربات از مواد نرم استفاده شده تا بیمار در هنگام استفاده از آن احساس راحتی نماید و در نتیجه، ریسک مصدومیت ناشی از نیروهای مکانیکی خشن کاهش یابد».

در حال حاضر جهت درمان بیماران مبتلا به DVT از داروهای ضد انعقاد خون استفاده می شود اما این داروها اثرات جانبی مخربی چون افزایش احتمال خونریزی شدید را دارند که این اثرات می توانند مرگ آور باشند. چند نمونه دستگاه فشرده ساز مکانیکی و جوراب های فشرده کننده نیز برای کمک به این بیماران در گذشته ساخته شده اما این روش ها کمک شایانی به بهبود وضعیت نکرده اند. از این جهت، ربات ساخته شده می تواند به حل مشکلات این نوع بیماران کمک کرده و مثمر ثمر واقع شود. «رای یو»، استادیار دانشکده مهندسی زیست پزشکی دانشگاه ملی سنگاپور در این رابطه می گوید: «اندازه جمع و جور، طراحی مدولار و سهولت استفاده از این جوراب رباتیک نرم، باعث می شود بتوان آن را در محیط های بیمارستانی، مراکز ناتوانی جسمی و حتی در خانه برای بیماران مورد استفاده قرار داد و ریسک ابتلا به بیماری انعقاد خون را کاهش داد.»

به منظور آزمایش کارایی دستگاه، تیم تحقیقاتی آزمایشاتی بالینی را بر روی نمونه ای متشکل از ۳۰ بیمار در بیمارستان ملی سنگاپور به انجام رساندند. آزمایشات مشابهی نیز در دیگر مراکز درمانی در حال انجام است تا بتوان اثربخشی این ربات ها را به اثبات کامل و قطعی رساند. بازخوردهای این آزمایشات به دانشمندان کمک خواهد کرد تا بتوانند طراحی وسیله و توانایی های آن را ارتقاء داده و برنامه ریزی مناسبی جهت تجاری سازی آن در آینده انجام دهند.