نانو ربات چیست ؟

با استفاده از دانش نانوتکنولوژی می توان نانو ربات های زیستی طراحی کرد که در بدن انسان قرار می گیرند و نقش محافظ و درمانگر را ایفا می کنند. این ریز ماشین های هوشمند قادرند چندین نسخه از خودشان تهیه کنند و جایگزین بافت های فرسوده یا آسیب دیده کنند. این فرایند را خود تکثیری می نامند.

ماری که می خواهد کاشف ناشناخته های مریخ شود !!!

به گزارش سرویس علمی جام به نقل از مهر، مار رباتی دانشمندان اروپایی قرار نیست روی یک فضاپیما به مریخ برود، بلکه قرار است الهام بخش نوع جدیدی از رباتهای اکتشافی مریخ باشد.

اکسل ترانست محقق ارشد در موسسه تحقیقاتی سینتف (SINTEF) به همراه همکاران خود تحقیقاتی برای سازمان فضایی اروپا انجام داده و طی آن به بررسی این موضوع می پردازند که چگونه یک مار رباتی می تواند در سیاره سرخ به تحقیق و بررسی بپردازد.

ترانست گفت: ما این تحقیق را در ماه ژوئن سال گذشته آغاز و در دسامبر به پایان رساندیم، این تحقیق بیشتر شبیه یک گزارش مکتوب است تا یک سری آزمایشهای عملی، اما ایده های روی کاغذ می توانند ظرف چند ماه عملی شوند.

 

 

این محقق که در مرحله اول چگونگی ساخت مارهای ربات موثر را در عملیات جستجو و نجات زمینی بررسی کرده است، گفت: مارهای بیولوژیکی می توانند از صخره ها بالاروند، از حفره های کوچک داخل شوند، تصور کنید که اگر یک مار برای یافتن افرادی که در ساختمانهای فروریخته تعلیم می دید، کار چقدر ساده تر می شد.

موثر بودن مارها به تواناییهای آنها برای عبور از هرنوع مانعی مرتبط می شود و هوی چوست استاد رباتیک دانشگاه کارنیج ملون اظهار داشت: نقاط بسیاری وجود دارد که مریخ نوردهای کنونی نمی توانند به آن دست یابند. مارهای رباتی می توند به بالای تمام صخره ها سفر کرده و زیر تمام برآمدگی ها را جستجوی کند. این نوع رباتها می توانند با یافتن شکافها داخل آن شده، نمونه برداری کنند و به ما بگویند که تکامل مریخ به عنوان یک سیاره چگونه بوده است.

اما چوست که خود یک محقق مار رباتیک است، گفت: تا رسیدن به چنین مرحله ای راه طولانی باقی مانده و پیش از آن باید بر چالشهای راه غلبه کرد، ما هنوز باید بفهمیم که این رباتها در فضاهای تنگ و محدود روی زمین چه کارکردی از خود به نمایش می گذارند. جاذبه مریخ از زمین کمتر است، مریخ از زمین سرد تر است و باید دید که این شرایط چه تأثیری روی عملکرد ربات می گذارد.

مسئله ای که ترانست درباره آن اطمینان دارد این است که مار رباتی باید همراه یک ربات و یا مریخ نورد دیگر در سیاره سرخ حاضر شود و به تنهایی نمی تواند این سیاره را بررسی کند.

سازمان فضایی اروپا در نظر دارد مریخ نورد خود را در سالهای 2016 و 2018 به مریخ اعزام کند، این درحالی است که ناسا هنوز روی کنجکاوی کار می کند و در نظر دارد تا سال 2020 یک مریخ نورد دیگر به سیاره سرخ ارسال کند.

تلاش محققان انگلیسی برای ساخت نانو-ربات کاشف بیماری

استفاده از ربات ها روز به روز در زندگی ما بیشتر می شود و هر روز شاهد ابداع و اختراع نوع جدیدی از این موجودات ظاهرا جاندار توسط دانشمندان و محققان هستیم. حالا نوبت دانشمندان دانشگاه نیوکاسل انگلستان است که با همکاری بنیاد ملی علم ایالات متحده مشغول کار بر روی نوع جدیدی از ربات باشند. البته این ربات قرار نیست که شما را از خواب بیدار کرده و پس از آماده کردن صبحانه، تا محل کار همراهی تان کند. بلکه وظیفه آن، شنا کردن درون بدن شما و تجزیه و تحلیل کامل وضعیت هایی است که ممکن است منجر به بیماری شوند. حتی شاید ربات کوچولوی ما بتواند علائم بیماری را قبل از آنکه شما احساس ناخوشی کنید، به موقع تشخیص دهد. 

جالب اینجا است که تقلید انسان از طبیعت پایانی ندارد و در این مورد هم محققان می گویند که برای الگوی این پروژه، سراغ مارماهی دریایی رفته اند. زیرا این حیوان سیستم عصبی بسیار ساده ای دارد. ایده ای که دانشمندان دنبال می کنند، نسخه برداری از این سیستم در یک ربات کوچک و ریز است. یک سیستم عصبی (هرچند الکترونیکی) یکی از بخش های ضروری هر دستگاه رباتیک است. در نهایت این گروه از دانشمندان امیدوارند که بتوانند یک ابزار موقعیت یاب آنقدر کوچک تولید کنند که نتوانید آن را ببینید، اما آن دستگاه بتواند درون بدن شما جستجو کرده و نقاط مشکل ساز را پیدا کند. 

البته پزشکان امروزی از ابزارهای تکنولوژیک پیشرفته ای، همانند تصویربرداری دیجیتال و MRI برای تشخیص بیماری ها بهره می برند. اما این روش ها تنها برای کسب اطلاعات بیشتر مناسبند و معمولا نیازمند تجهیزات گرانقیمت و بزرگ هستند که محدودیت بزرگی محسوب می شود. اما ربات مورد بحث به صورت تئوری، حتی می تواند لخته های خون و محل آنها را به دقت تشخیص دهد. یا اینکه علایم شیمیایی مرتبط با بیماری های مختلف را به سرعت شناسایی کند. 

این ربات های کوچک همچنین می توانند دانش و بصیرت بی همتایی را در خصوص چگونگی کارکرد واقعی بدن انسان در اختیار پزشکان و دانشمندان قرار دهند. در حالی که این موضوع یکی از مباحث تحقیقاتی بسیار گسترده در تمام علوم است، اما هنوز سوالات بی پاسخ فراوانی در خصوص مکانیسم بدن انسان وجود دارد. و شاید این پروژه بتواند نوری برای روشن شدن حقیقت در خصوص برخی از این سوال ها باشد.

برگرفته از وب سایت نارنجی

 

رباتهای جالب

 

ربات دروغگو

 ایا  شما می توانید به ربات ها اعتماد کنید ؟

Why you can't trust robots

A robot capable of deceit has been developed by American military researchers.

محققان موسسه تکنولوژی جورجیا نرم افزاری را برای ربات ها ابداع کرده اند که می تواند به منظور حفظ اطلاعات و جلوگیری از دست گیر شدن در میدانهای جنگ به آنها فریب دادن و دروغ گفتن بیاموزد.

به گزارش مهر، دروغگویی و فریب دادن جزء رفتارهای ناپسندی به شمار می روند که به تازگی به رباتها آموزش داده می شوند. محققان ارتش آمریکا رباتی خلق کرده اند که از توانایی فریب دادن و دروغ گفتن برخوردار است.

برنامه جدید به ربات ها این توانایی را می دهد که دروغ های دیگر ربات ها را کشف کرده و از ساده لوحی طرف مقابل برای فریب دادن وی و دروغ گفتن استفاده کند.

به گفته محققان موسسه تکنولوژی جورجیا، این ربات حتی از توانایی فریب دادن انسان به شیوه ای مشابه برخوردار است. این ابداع جدید می تواند منجر به پیشرفتهای نظامی در زمینه تولید ربات هایی شود که می توانند بمبها را خنثی کرده و مجروحان جنگی را به پناهگاه ها حمل کنند.

                        

درک ربات ها از دروغگویی و فریب دادن ، از دستگیر شدن آن ها و یا از سوخت شدن اطلاعاتی که در ربات ها ذخیره شده است، جلوگیری خواهد کرد.

با این حال برخی از متخصصان رباتیک از اینکه چنین تکنولوژی بتواند وجهه ربات ها را برای عموم مردم خدشه دار کند و یا به ساخت ربات های ناهنجار دیگری که می توانند شکار کنند منجر شود ابراز نگرانی کرده اند.

بر اساس گزارش تلگراف، در حال حاضر یکی از مشکلات صنعت رباتیک جلب اطمینان مردم است و در صورتی که ربات ها فریب دادن را بیاموزند ، این مشکل بسیار جدی تر خواهد شد.

 

ربونات ، رباتی فضانورد

ربونات2 یا همان ربات فضانورد انسان نمای ناسا، سرانجام موفق به دریافت بلیت پرواز شاتل فضایی دیسکاوری شده است و تا پایان این ماه عازم ماموریت هیجان‌انگیز خود خواهد شد؛ ماموریتی که تا همین جای کار و پیش از تحقق برنامه‌ها و نتایج آن تصور می‌شود با حضور نخستین ربات انسان نمای فضانورد در قلمروی اکتشافات فضایی، فصل تازه‌ای از ماجراجویی‌های فضایی انسان را رقم زده و نوید بخش ورود بشر به مرزهای نوینی از دستاوردهای دانش فضایی و درک جهان ماورای زمین باشد.

 

در این میان و به‌رغم اعلام آمادگی R2 برای سوار شدن بر شاتل دیسکاوری و فرستادنش به ماموریت فضایی، مسوولان مرکز فضایی جانسون ناسا می‌گویند، پاهای این فضانورد رباتیک هنوز آماده نیست و در حال انجام آزمایش‌های نهایی روی آن هستند. البته این موضوع به نظر مهندسان ناسا مشکل‌آفرین به نظر نمی‌رسد، بنابراین انتظار کاهش و رفع تنگناهای فعلی این فضانورد رباتیک می‌رود. R2 جدا از تمام محسنات و ویژگی‌های منحصر به فردش، عنوان نخستین ربات انسان‌نما برای سفر و کار کردن در فضا را یدک می‌کشد، به همین دلیل هم برای شماری از مسوولیت‌های خطیر و ویژه پای درس و مشق معلمان خبره‌ای نشسته و تحت آموزش و کارورزی‌های متعددی قرار گرفته است. در واقع این ربات متفاوت، قرار است در هیأت آچار فرانسه همه فن حریف خدمه ایستگاه فضایی ظاهر شود.

در این میان و به‌رغم اعلام آمادگی R2 برای سوار شدن بر شاتل دیسکاوری و فرستادنش به ماموریت فضایی، مسوولان مرکز فضایی جانسون ناسا می‌گویند، پاهای این فضانورد رباتیک هنوز آماده نیست و در حال انجام آزمایش‌های نهایی روی آن هستند. البته این موضوع به نظر مهندسان ناسا مشکل‌آفرین به نظر نمی‌رسد، بنابراین انتظار کاهش و رفع تنگناهای فعلی این فضانورد رباتیک می‌رود. R2 جدا از تمام محسنات و ویژگی‌های منحصر به فردش، عنوان نخستین ربات انسان‌نما برای سفر و کار کردن در فضا را یدک می‌کشد، به همین دلیل هم برای شماری از مسوولیت‌های خطیر و ویژه پای درس و مشق معلمان خبره‌ای نشسته و تحت آموزش و کارورزی‌های متعددی قرار گرفته است. در واقع این ربات متفاوت، قرار است در هیأت آچار فرانسه همه فن حریف خدمه ایستگاه فضایی ظاهر شود.

 

کارشناسان ناسا معتقدند R2 به لطف پاها و برخی امکانات و توانمندی‌های بهبود یافته‌اش، آینده روشنی دارد. در حقیقت هر چند هدف نهایی از ساخت آن، کمک به فضانوردان بوده است اما در ابتدای امر R2 باید همچون یک دانش‌آموز مدرسه‌ای پیشرفتی مرحله‌ای را از سر بگذراند؛ دلیل این پیشرفت مرحله‌ای نیز افزوده شدن مشخصه‌های جدیدی مثل پاها به آن است که انتظار می‌رود قابلیت‌های تازه‌ای را نصیب ربات کند. معلمان این ربات انسان‌نما می‌گویند، R2 برای نخستین جلسات تعلیم و کارورزی‌اش روی پایه یا سکوی ثابتی برای دروس پیش‌بینی شده در یک واحد کار جای خواهد گرفت. این واحد کار یا لوح ماموریتی مثل تخته کاری که برای فضانوردان عمل می‌کند از وجود کلیدهای سوئیچ، تکمه‌های گردان و همچنین اتصالات و رابط‌های مربوط بهره‌مند است و باوجود آن خدمه می‌توانند برای مهارت یافتن و به اصطلاح استاد شدن R2 در انجام وظایف محوله به نمونه‌سازی طبیعی کارهای روزمره و تکالیف سخت و طاقت‌فرسا بپردازند.

 

معلمان سختگیر R2 می‌گویند به محض اضافه شدن پاها، این کارآموز به انجام کارهایی همچون حرکت و جابه‌جایی در داخل ایستگاه، پاک کردن نرده‌های مخصوص دستگیره، جارو و تمیز کردن فیلترهای هوا و همچنین انجام دیگر وظایف و کارهای مربوط به خدمه ایستگاه از جمله طیف وسیعی از کارکردهای مربوط به حوزه فعالیت‌های فوق نقلیه‌ای موسوم به EVها مشغول خواهد شد.EVA در واقع به هرگونه فعالیت اجرا شده توسط یک خدمه ملبس به لباس فضایی تحت‌فشار در محیط‌های فضایی یا محیط‌های بدون تنظیمات فشاری عنوان می‌شود. در همین رابطه بد نیست بدانیم درست شبیه همان کارهایی که ما اینجا و روی زمین انجام می‌دهیم، فضانوردان ایستگاه فضایی نیز صبح روز تعطیل شنبه خود را به کار نظافت و تمیزکاری سپری می‌کنند. از فواید پا داشتن این ربات فضانورد همین بس که پاهای R2 باعث امکان استراحت بیشتر به جمع خدمه ایستگاه فضایی خواهد شد. البته این قابلیت‌ها برای ماموریت‌های فضایی بسیار مهم است، چرا که پای صحبت کارآمدتر ساختن استفاده از زمان فضانوردان در میان است و با وجود R2 دیگر لازم نیست وقت با ارزش فضانوردان برای انجام تکالیفی از این دست تلف شود. به گفته مهندسان ناسا این پاها پنجه‌های مخصوصی دارند که می‌تواند مثل دوشاخه به دیواره‌های ایستگاه فضایی وصل شود، به طوری که R2 می‌تواند عمل بالا رفتن را بدون استفاده از دست‌هایش یاد بگیرد. این کارکرد وقتی مهم‌تر جلوه می‌کند که دست‌های ربات برای حمل و نقل ملزومات و ابزار نظافت آزاد باشند البته نباید فراموش کنیم که ربات‌ها اصولا جیب ندارند تا داخلش چیزی بگذارند. با این همه، ربونات2 در هیأت یک کمک رسان فضانورد انسان‌نمای ماهر و زبردست به همه انتظارات و حرف و حدیث‌های یکساله پیرامون خود پایان داده و در قالب مأموریت STS133 ناسا همراه شاتل فضایی دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز خواهد کرد.

مهندسانی که R2 را آموزش داده و آماده انجام وظایفش کرده‌اند، معتقدند R2 قبل از آن که بتواند در حیاتی‌ترین و مهم‌ترین وظایف و کارکردهایش فارغ‌التحصیل شود، باید چیزی در حد یک مرد عنکبوتی بدون دست اما خبره و متخصص ظاهر شود؛ یعنی برای اجرای عملیاتی همچون امور مربوط به فعالیت‌های فوق نقلیه‌ای آمادگی و تخصص کافی را پیدا کند. از همین‌رو R2 در ابتدای امر برای تمرین‌ها و کار در فضاهای داخلی در نظر گرفته خواهد شد؛ چون اگر ربات دستیار فضایی ما در فضای داخلی ایستگاه مرتکب انحراف و لغزشی در انجام کارش شود، یک خدمه فضایی می‌تواند مورد را رفع و رجوع و برای امتحان و اقدام دیگری وی را پشتیبانی کند. مهندسان ناسا می‌گویند به مجرد این‌که R2 نشان داد از عهده وظیفه بالا رفتن و حرکات صعودی به خوبی برمی‌آید، یک رایانه جدید ارتقا یافته با امکانات نرم‌افزاری جانبی برای افزایش کارآیی به ایستگاه ارسال خواهد شد و خدمه ایستگاه آن را با مدلی که اکنون در قفسه سینه R2 جا خوش کرده، تعویض خواهند کرد. از طرفی تیم مستقر در زمین مشغول کار روی یک باتری برای R2 هستند، چرا که در حال حاضر این ربات انسان‌نما مجبور است با همه ویژگی‌هایش، مثل یک تستر یا نان برشته‌کن ساده و کم اهمیت آشپزخانه به پریز برق وصل شود. اعتقاد و هدف مهندسان ناسا بر این است که هر چه بیشتر بر دامنه آزادی و قدرت مانور R2 بیفزایند تا جایی که نیاز به هرگونه سیم و کابل و اتصالات بیرونی حذف شود.

با این اوصاف و پس از این همه تقویت بخشی و بهبودها، اولین دستیار فضانورد انسان نمای تاریخ، قادر به راه‌اندازی و اجرای فضاهای کاری مربوط به عملیات خروج و تعمیر و نگهداری خواهد شد. جدا از پاهای این ربات فضانورد که نقش مهمی را در به انجام رسیدن و پیشبرد تکالیف روزمره ولی حیاتی فضانوردان ایستگاه فضایی ایفا خواهد کرد، باید توجه داشت که R2 حتی چشم هم دارد. چشمان R2 در واقع 2 دوربین ویدئویی است که دید سه‌بعدی را به این خدمه رباتیک هدیه می‌کند و برای مشاهده یک موضع عملیاتی بیرونی قبل از آن که خدمه انسانی برای رفع و رجوع و انجام آن از ایستگاه مورد خارج شوند به کار می‌آید. به این ترتیب چنانچه خدمه نیازی به استفاده از ابزارآلات معین یا تنظیم دقیق امور ایستگاه پیدا کنند، می‌توانند R2 را برای ایجاد تغییرات مرتبط هدایت و اداره کنند و درست همان‌طور که خودشان مایلند کارها انجام شود، وی را به خارج از ایستگاه بفرستند. این وضعیت مثل شباهت کار یک پرستار اتاق عمل در آماده‌سازی محیط برای جراح است. با این حساب خدمه می‌توانند پس از کارهای مقدماتی R2 وارد عمل شده و بقیه کار را به سرعت انجام دهند و به این ترتیب چند کار را همزمان با هم در زمان کمتری تکمیل و به نتیجه برسانند.

 

انجام موفق ماموریت در شرایط سخت

 

ربات انسان نمای فضانورد، برای وضعیت‌های اضطراری ساخته شده است. یعنی چنانچه موقعیتی اضطراری پیش بیاید، R2 می‌تواند در نقش اولین واکنشگر ظاهر شود. مهندسان ناسا معتقدند R2 می‌تواند به سرعت برای کنترل مشکلات ایجاد شده عکس‌العمل نشان دهد و این کارایی در حالی است که فضانوردان در چنین مواقعی پیش از مبادرت به کار مخاطره‌آمیزی مثل خروج از ایستگاه فضایی، ناگزیر از پوشیدن لباس فضایی کامل و سپس ساعت‌ها قرار گرفتن در وضعیت فاقد تنظیمات فشاری حاکم بر سامانه هوابند خود هستند، اما به لطف حضور دستیار رباتیک و در حالی که فضانوردان مشغول تنظیمات فشار لازم هستند، خدمه می‌توانند مشکل را از طریق چشم‌های R2 مشاهده کنند و به تعیین رویکرد و همچنین ابزار مورد نیاز برای رفع این شکل پیش آمده بپردازند. از این گذشته و در حالی که انسان می‌تواند تنها زمان محدودی را برای ماندن در خارج ایستگاه صرف کند، اما R2 می‌تواند مادامی که ضرورت دارد برای کار در خارج ایستگاه بماند، اما این که چه محاسن و ویژگی‌های شاخص دیگری در این ربات فضانورد انسان نما پیش‌بینی و ذخیره شده باید به انتظار تحقق مأموریت قریب الوقوع دیسکاوری و شنیدن خبرهای بیشتر نشست.

با این اوصاف مسوولان ناسا می‌گویند مقدورات و توانمندی‌های افزون‌تری برای آینده متصور خواهد بود. پیش‌بینی می‌شود روزی در آینده نزدیک، R2 ملبس به سامانه‌ای نظیر جت پک‌ها شود و خودش مهیای پرواز مستقل و شخصی شود؛ با این همه انتظار همگان این است که R2 به دنبال همتای پیشین خودش R1 و البته با توانمندی‌های افزون‌تر از آن، بتواند تحولات و نتایج اثربخشی را در مسیر امور اکتشافات فضایی انسان رقم بزند و عنوان غرورآمیز دست راست و کمک‌رسان امروز خدمه فضایی و نماینده مطمئن فردای ما در دیده‌وری و کاوش فضاهای دور را عملا معنا ببخشد.

ربات ها را بپوشید

مخترعان رباتی را ساخته اند که به شکل یک جوراب می تواند پوشیده شود و موجب تسهیل گردش خون در بدن و کاهش احتمال بیماری ترومبوز وریدی عمقی (DVT)شود. این بیماری اغلب در افراد بی حرکت و یا بستری روی تخت رخ می دهد.

تیم تحقیقاتی که در پس ساخت این ربات پوشیدنی قرار دارد، ایده مکانیزم فشاری و کششی آن را از حرکات انبساطی و انقباضی موهای مرجان ها گرفته است. DVT نوعی بیماری است که طی آن لخته های خون در رگ های پایینی پاها ایجاد شده و در صورت رسیدن لخته ها به قلب یا شش، می تواند منجر به مرگ شود. ریسک ابتلا به این بیماری در بین افرادی که روی تخت بستری قرار داشته و قادر به حرکت اندام خود نیستند، بین ۱۳ تا ۱۸ درصد است.

در این طرح رباتیک، یک جوراب پنبه ای به محرک های دارای موتور که از لاستیک های سیلیکونی نرم و کم وزن ساخته شده اند، متصل شده و پمپی با دریچه پنوماتیک، وظیفه کنترل سیستم را بر عهده دارد. پمپ مذکور قابل برنامه ریزی بوده و حرکات مفصل مچ انسان را برای تسهیل جریان یافتن خون در پا تقلید می کند. «لو فانژ»، دانشجوی دکترای دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) می گوید: «در ساخت این ربات از مواد نرم استفاده شده تا بیمار در هنگام استفاده از آن احساس راحتی نماید و در نتیجه، ریسک مصدومیت ناشی از نیروهای مکانیکی خشن کاهش یابد».

در حال حاضر جهت درمان بیماران مبتلا به DVT از داروهای ضد انعقاد خون استفاده می شود اما این داروها اثرات جانبی مخربی چون افزایش احتمال خونریزی شدید را دارند که این اثرات می توانند مرگ آور باشند. چند نمونه دستگاه فشرده ساز مکانیکی و جوراب های فشرده کننده نیز برای کمک به این بیماران در گذشته ساخته شده اما این روش ها کمک شایانی به بهبود وضعیت نکرده اند. از این جهت، ربات ساخته شده می تواند به حل مشکلات این نوع بیماران کمک کرده و مثمر ثمر واقع شود. «رای یو»، استادیار دانشکده مهندسی زیست پزشکی دانشگاه ملی سنگاپور در این رابطه می گوید: «اندازه جمع و جور، طراحی مدولار و سهولت استفاده از این جوراب رباتیک نرم، باعث می شود بتوان آن را در محیط های بیمارستانی، مراکز ناتوانی جسمی و حتی در خانه برای بیماران مورد استفاده قرار داد و ریسک ابتلا به بیماری انعقاد خون را کاهش داد.»

به منظور آزمایش کارایی دستگاه، تیم تحقیقاتی آزمایشاتی بالینی را بر روی نمونه ای متشکل از ۳۰ بیمار در بیمارستان ملی سنگاپور به انجام رساندند. آزمایشات مشابهی نیز در دیگر مراکز درمانی در حال انجام است تا بتوان اثربخشی این ربات ها را به اثبات کامل و قطعی رساند. بازخوردهای این آزمایشات به دانشمندان کمک خواهد کرد تا بتوانند طراحی وسیله و توانایی های آن را ارتقاء داده و برنامه ریزی مناسبی جهت تجاری سازی آن در آینده انجام دهند.